شهرآرا آنلاین - ابوعطا - بیماری‌های مربوط به کلیه گاهی چنان گریبان بیماران را می‌گیرد که یک چشمشان اشک می‌شود و یک چشمشان خون. این بیماران تقریبا زندگی عادی را فراموش می‌کنند و بیماری تمام زندگی‌شان را مختل می‌کند. پیوند عضو برای بسیاری از این بیماران تنها راه دوباره سرپا شدن و برگشتن به زندگی است، اما سدی همچون صف طولانی بیماران نیازمند به عضو مقابل آن‌هاست که بسیاری از این بیماران سال‌ها در فهرست انتظار هستند و تعدادی هم متأسفانه هیچ‌گاه به عمل اهدای عضو نمی‌رسند. اما در مقابل این بیماران افرادی هم هستند که در اثر سوانح و رخدادهای غم‌انگیز دچار زندگی نباتی و مرگ تدریجی می‌شوند در واقع به این بیماران «بیماران مرگ مغزی» می‌گویند.
طبق اظهارات پزشکان تا به حال هیچ بیمار مرگ مغزی به زندگی برنگشته است.
وقتی فردی دچار مرگ‌مغزی می‌شود، با توجه به زنده ماندن دیگر اعضا و جوارحش، او بهترین گزینه برای پیوند عضو به بیماران نیازمند است، بیمارانی که وصف حال و دردهایشان را ابتدای گزارش اعلام کردیم. با این حال هنوز تعدادی از خانواده‌ها حاضر به پذیرش این سرنوشت نیستند و با این گمان که عزیزشان دوباره به زندگی برمی‌گردد فرصت اهدای عضو را می‌سوزانند، مانند خانواده خانم مشهدی که عزیزشان در پی یک عمل جراحی زیبایی به کما رفت و بعد هم برای همیشه چشم از دنیا فرو بست.
البته عده‌ای از شهروندان و هم‌استانی‌ها همچون خانواده مرحوم محمد دیمه‌کار، بیمار پنجاه ساله مرگ مغزی، با درک وضعیت بیماران نیازمند به عضو با نیت کمک به هم‌نوع و پیشگیری از مرگ یک انسان با اهدای عضو پیکر نیمه‌جان عزیزشان موافقت می‌کنند.
خانواده دیمه‌کار اهل قوچان، بعد از اینکه فهمیدند هیچ راهی برای برگشت پدرشان به زندگی وجود ندارد، با اهدای عضو موافقت کردند و به این ترتیب کلیه‌های زنده‌یاد به مردی سی‌وهشت ساله ساکن فریمان و آقای پنجاه‌ساله ساکن مشهد که سال‌ها از نارسایی کلیه رنج برده و با دیالیز تحت درمان بودند به صورت رایگان اهدا و پیوند شد.
کبد این مرحوم نیز در بیمارستان منتصریه به خانم شصت‌ساله ساکن مشهد پیوند شد و قسمتی از پوست مرحوم نیز به بخش سوختگی بیمارستان امام رضا(ع) برای پیوند ارسال شد.
