ایمان فروزان‌نیا | فیلم‌های هندی مثل شیرینی خامه‌ای می‌مانند. شیرین و خوش‌خور هستند، پر از رقص و آواز و داستان‌های عاشقانه‌اند و پایانشان هم باب میل بیننده است. اما همان‌طور که خوردن زیاد شیرینی خامه‌ای آدم را چاق و مریض و اشتها را برای خوردن غذای اصلی کور می‌کند، دیدن زیاد فیلم هندی هم سلیقه فیلم‌بینی آدم را خراب می‌کند.
چند وقت پیش اما فیلمی از سینمای هند دیدم که اصلا شبیه شیرینی خامه‌ای نبود، اتفاقا یک غذای اصلی بود، اگر بخواهم توصیفش کنم یک قورمه‌سبزی جا افتاده بود که بویش از همان لحظه که کلید را داخل در اتاق می‌چرخانی گیجت می‌کند و مزه‌اش تا روزها بعد زیر دندانت می‌ماند. حالا شاید بپرسید چه گیری داده‌ام به غذا و اصلا خوراکی‌ها چه ربطی به این فیلم دارند، باید بگویم اتفاقا غذا و خوراکی نقطه شروع داستان است و فیلم از آنجایی شروع می‌شود که پیک‌های غذا بر، ظرف غذایی که یک زن جوان خانه‌دار برای همسرش آماده کرده است به اشتباه برای مرد میان‌سالی می‌برند که در یک اداره دولتی مشغول به کار است. فیلم «ظرف ناهار» (The Lunchbox) محصول سال ٢٠١٣ و متعلق به سینمای مستقل هند است و مثل دیگر فیلم‌های بالیوودی در آن خبری از رقص و آواز و بزن بزن‌های عجیب و غریب نیست، بلکه یک درام اجتماعی است که بیننده را به فکر فرومی‌برد و روایت داستان جلوه‌هایی واقعی را از هند و روابط مردمش با هم بازگو می‌کند. بازی بازیگران فیلم هم واقعا درخشان است، مخصوصا «عرفان خان» که در بین ستاره‌های سینمای هند همیشه سعی کرده است سراغ انتخاب فیلم‌های خاص و ممتاز برود.
این فیلم در سایت IMDb امتیاز ٧.٨ از کاربران گرفته و ٩٣درصد کاربران گوگل آن را پسندیده‌اند. «ریتش باترا» کارگردان جوان فیلم بابت «ظرف غذا» چندین جایزه معتبر مثل جایزه فیلم برتر از نگاه بینندگان جشنواره کن را دریافت کرده است. با دیدن این فیلم نگاهتان به سینمای هند عوض خواهد شد و دیگر این سینما برایتان محدود به فیلم‌های سرگرم‌کننده و دورهمی نمی‌شود.
چند وقت پیش اما فیلمی از سینمای هند دیدم که اصلا شبیه شیرینی خامه‌ای نبود، اتفاقا یک غذای اصلی بود، اگر بخواهم توصیفش کنم یک قورمه‌سبزی جا افتاده بود که بویش از همان لحظه که کلید را داخل در اتاق می‌چرخانی گیجت می‌کند و مزه‌اش تا روزها بعد زیر دندانت می‌ماند. حالا شاید بپرسید چه گیری داده‌ام به غذا و اصلا خوراکی‌ها چه ربطی به این فیلم دارند، باید بگویم اتفاقا غذا و خوراکی نقطه شروع داستان است و فیلم از آنجایی شروع می‌شود که پیک‌های غذا بر، ظرف غذایی که یک زن جوان خانه‌دار برای همسرش آماده کرده است به اشتباه برای مرد میان‌سالی می‌برند که در یک اداره دولتی مشغول به کار است. فیلم «ظرف ناهار» (The Lunchbox) محصول سال ٢٠١٣ و متعلق به سینمای مستقل هند است و مثل دیگر فیلم‌های بالیوودی در آن خبری از رقص و آواز و بزن بزن‌های عجیب و غریب نیست، بلکه یک درام اجتماعی است که بیننده را به فکر فرومی‌برد و روایت داستان جلوه‌هایی واقعی را از هند و روابط مردمش با هم بازگو می‌کند. بازی بازیگران فیلم هم واقعا درخشان است، مخصوصا «عرفان خان» که در بین ستاره‌های سینمای هند همیشه سعی کرده است سراغ انتخاب فیلم‌های خاص و ممتاز برود.
این فیلم در سایت IMDb امتیاز ٧.٨ از کاربران گرفته و ٩٣درصد کاربران گوگل آن را پسندیده‌اند. «ریتش باترا» کارگردان جوان فیلم بابت «ظرف غذا» چندین جایزه معتبر مثل جایزه فیلم برتر از نگاه بینندگان جشنواره کن را دریافت کرده است. با دیدن این فیلم نگاهتان به سینمای هند عوض خواهد شد و دیگر این سینما برایتان محدود به فیلم‌های سرگرم‌کننده و دورهمی نمی‌شود.
